„Pozwól, aby Jezus napełnił Cię radością”

Jest taki dzień - bardzo ciepły, choć grudniowy

Dzień, zwykły dzień, w którym gasną wszelkie spory.

Ile czaru niesie w sobie ten szczególny dzień w roku. Ile ciepła, tęsknot, nostalgii? Pięknych wspomnień związanych z osobami bardzo bliskimi i drogimi. Wigilia zawsze przywołuje wspomnienia. Z pewnością każdy z nas też wiele z nich nosi w sercu. Wspomnień  o rodzinnym domu, o bliskich, których z różnych przyczyn zabraknie przy wigilijnym stole. Wspomnień związanych z latami, tak szybko i bezpowrotnie mijającymi.

Przygotowując się do przeżywania obchodów pamiątki Narodzin Bożego Syna, zastanówmy się nad prawdziwym powodem do świętowania. Czy można obchodzić Dzień Dziecka z pominięciem dzieci? Czy na urodzinach może zabraknąć jubilata, na weselu państwa młodych? Oznaczałoby to usunięcie przyczyny prawdziwej radości, odebranie możliwości do świętowania, uczestnictwo w imprezie pozbawionej sensu. Święta Narodzenia Pańskiego albo mają wymiar religijny, albo nie ma świąt w ogóle - jest tylko piękna i przebogata dekoracja, która zarazem jest smutna i pusta. Dzięki świętom wydarzenia z życia Chrystusa stają się bardziej obecne w naszych domach, w naszych rodzinach, odważniej się o nich mówi i szuka się w nich odniesień do naszego życia.
         Święta są okazją do pokonywania uprzedzeń, do wzajemnego przebaczania i podejmowania starań do budowania domowej wspólnoty. Święta gromadzą i jednoczą rodzinę, umacniają więzy i pomagają nawiązać zerwane. Dobrze przeżyte stają się bogactwem i doświadczeniem dla całej rodziny.

Święta Bożego Narodzenia to najbardziej uroczyste święta w naszej tradycji, oczekiwane z utęsknieniem, przygotowywane długo i starannie. Są to dni, kiedy poświęcamy więcej czasu i ciepła swojej rodzinie, bliskim i nieznajomym.

Wigilia Bożego Narodzenia - najważniejszy dzień świąteczny roku. W tym dniu zapomina się o krzywdach, żalach, wybacza się ludzkie błędy i ułomności. Ludzie bez względu na stan, stopień pokrewieństwa gromadzą się wspólnie, aby zaraz po rozbłyśnięciu pierwszej gwiazdy zasiąść do wieczerzy wigilijnej. W tym dniu nie ma kłótni, sporów, wszyscy starają się być wyrozumiali dla innych, bardziej uczynni, serdeczni.

Przyjście na świat Jezusa zakończyło epokę mroku i cienia śmierci( por. Łk 1,79). Spełnia się nadzieja na nowe życie i zbawienie. Na pamiątkę gwiazdy, prowadzącej mędrców do Betlejem, zwyczaj każe rozpoczynać wieczerzę wigilijną z chwilą pojawienia się na niebie pierwszej gwiazdy. Jak Mędrcy ze wschodu prowadzeni do Bożej dzieciny  przez światło gwiazdy, tak i nas ma prowadzić światło Bożej łaski do spotkania z Chrystusem, Królem Miłości.

Najważniejszym momentem wieczerzy wigilijnej jest dzielenie się opłatkiem. Opłatek jest symbolem wzajemnej miłości, przebaczenia, jedności a także wyrazem najgłębszych życzeń i gotowości dzielenia się sobą z bliźnimi.

Gdy siadamy do kolacji wigilijnej, stawiamy dodatkowe nakrycia dla tych, którzy nie mają z kim podzielić się opłatkiem. W ten dzień nikt nie powinien być samotny i opuszczony. Stara tradycja wymaga, aby w domu znalazła się choć odrobina siana, które ma nam przypominać o ubóstwie Świętej Rodziny i fakcie, że Boża Dziecina została położona na sianku w żłobie. W czasie wieczerzy wigilijnej nie może zabraknąć śpiewu kolęd, które nadają temu wieczorowi wyjątkowy nastrój.

Święta Bożego Narodzenia, gromadzą i jednoczą rodzinę. Aby przeżyć jak najlepiej ten świąteczny czas, potrzebne jest nie tylko odpowiednie przygotowanie, ale także ich właściwe przeżycie.

Każdy z nas pragnie miłości, ciepła, dobra, przyjaźni… Niech ten niezwykły płomień miłości, zapłonie w naszych sercach. Abyśmy potrafili  jego blask i ciepło dawać wszystkim, których Bóg postawi na naszych życiowych drogach. Każdy z nas może, zapłonąć na nowo, jeśli tylko będzie tego chciał.Może wtedy uda nam się przeżyć  prawdziwe święta. Prawdziwą Wigilię i radość łamanego opłatka.

Matka Teresa z Kalkuty w jednym z rozważań adwentowych napisała:

„Daj Jezusowi nie tylko swoje ręce, by mógł nimi służyć,

Ale także swoje serce, aby mógł przez nie kochać.

Pozwól, by posługiwał się Tobą, bez pytania Cie wcześniej o zdanie.

Pozwól, by Jezus napełnił Cię radością…”